Geldiğinde Kapıyı Yavaş Çal...

[mila moya]

Ürkütme yalnızlığımı,/ / Sanma uyuyorum,/ / Sanma korkarım,/ / Ben senin hasretinden,/ / Yüreğimi susturuyorum…/ / Yalnızlığıma sarılıp,/ / Isınmaya çalışıyorum…

Ürkütme yalnızlığımı,
Sanma uyuyorum,
Sanma korkarım,
Ben senin hasretinden,
Yüreğimi susturuyorum…
Yalnızlığıma sarılıp,
Isınmaya çalışıyorum…
Aslında hiç çalma kapıyı,
Anahtarın var aç ve gir.
Sessizce otur bir kenara
Seni karşılamamı,
Boynuna sarılmamı bekle;
Bekle yalnızlığımın gitmesini,
Korkutma onu bırak kendi gitsin,
Nasıl olsa sen geldin diye gidecektir,
Sen gidince o yine bana geri dönecektir…

Geldiğinde kapıyı hiç çalma,
Bırak yalnızlığımla baş başa kalayım,
Hüzünler tanıdık artık,
Yüreğimdeki yalnızlığa boğulayım…
Bak yine kıpırdanıyor kalbim,
Geleceksin diye hasreti çoğaltıyor.
Sanki ilk kez göreceğim seni,
Sanki ilk kez bakacağım gözlerine,
Sanki ilk kez tutacağım ellerini…
Kıpır kıpır yüreğim,
Sanki duracak gibi çarpıyor yüreğim…
yalnızlığım beni senden daha çok seviyor,
Bekleterek bedenimi yormuyor.
Bırak heyecanımı yaşayayım,
Şimdi gelecek diye gözlerimi
Hasretle kapıya dikeyim.

Aslında sen hiç gelme,
Yoruldu kalbim beklemekten,
Hasreti yollara bağlamaktan yıprandı bedenim,
Bir gün heyecanıma yenik düşüp,
Seni göremeden öleceğim.